sevmek de yorulur..

Bir salıncak çizdim gökyüzünde oturağı buluttan ipi yıldızlara bağlı olan kör düğümlen. Ve bir merdiven dayadım semaya bir direği aşk öteki sadakat olan. Basamaklar dizdim bir bir acıyla, hüzünle, firak ile, matem ile göğe doğru yükselen. Ne zaman tutacak olsam aşk elinden nâr’a düştüm çaresizce! Nâr’a düştükçe tutundum sadakate..

Sevmek de yorulur! dediği gibi şairin.. yürek burkulur. Zaman.. durulur. Hem kim sevmez ki sevmeyi? Yoksa gerçekten aşk, bahaneler mi arar her zaman! dedikleri gibi?.. Seven sevdiğine naz eylemek için yer mi arar? Akrep.. sanki beni sana kırdırmak için yelkovanın ardında. Sevmek mi yorulan yoksa sevilen mi acaba? Öyle ya! seven yorulsa da usanmaz muhakkak….